Kemalizm Neye Tekabül Ediyor? - Berker SAVAŞ

Türkiye büyük bir değişimin eşiğinde.

Bu "değişim"in iki farklı tarifiyle karşı karşıyayız.

Bunlardan birincisine yabancı basında Türkiye ile ilgili haberlerde sıkça rastlanıyor. Farklı bakış açıları görmek pek mümkün değil. Genellikle aynı kaynaktan beslenmişçesine yazılmış haberlerle karşılaşıyorsunuz:
"Ordu, yargı ve bürokratlardan oluşan ve yıllardır ülkeye egemen olan yaşlı Kemalist elit, demokratikleşen Türkiye'de erkini, köyden kente göçle birlikte değişime uğrayan ve söz sahibi olmak isteyen muhafazakar orta tabakayla paylaşmak istemiyor. Çağın gerisinde kalmış Kemalizm'in modern siyasal İslam karşısındaki son çırpınışları... Kemalizm ölüyor."

İkinci cepheyse, özetle, bir karşıdevrim yaşanmakta olduğunu, gerici yerel güçlerin desteğiyle küresel projelerin bir ayağı olarak ülkenin bir "islam cumhuriyeti" olarak yeniden modellenmek istendiğini savunuyor.

Birinci tarifi yurtiçinde de belirli kaynaklardan duymak mümkün. Kemalizm ve Atatürk eleştirilerinin dozu ve seviyesiyse mantık sınırlarını zorluyor, medyanın büyük katkısıyla sürekli gündemde tutuluyor. Rasyonel bir yaklaşımla çürütülmesi zor olmayan bu "eleştiriler" hedeflenenin "zihin bulandırma" ve "dezenformasyon" olduğu düşünülürse amacına ulaşıyor.

Geçtiğimiz yıl ses getiren bu tariflerden birine bakalım: "Kemalizm ilerlemeden çok gerilemeye tekabül eder."

Bu tarif; Mustafa Kemal'in düşünce, ilke ve devrimleriyle oluşan ve ilkelerinden biri "devrimcilik" olan Kemalizm ideolojisinin liberal veya sol maskeler takılarak yıpratılmasının hangi aşamaya ulaştığının ironik bir örneği.

Samimi eleştirilere kulak vermek, farklı fikirlerden beslenmek gelişimin ön koşullarından biridir. Ancak hem yerel hem de küresel "örtülü amaçların" önünde en büyük engel olan Kemalizm'e temelsizce saldırmak ancak "samimiyetsizlik" olarak nitelendirilebilir. Atatürk'ün yine yıllar önce teşhis ettiği gibi; Türklerle ilgili yanlış bellenmiş esaslara dayanan bilgilerle hükümlere varan batılı görüşleri kendi bilgi ve inanç süzgecimizden geçirmeden benimsemek ancak Türklüğü aşağı gören 20.yy'ın sakat düşüncesine sahip olmakla açıklanabilir. Bu sakat düşüncelerin 21.yy'ın Türkiye'sinde azınlıkta olduğunu söylemekse ne yazık ki iyimserlik olur.

Son olarak Kemalizm'in ideoloğu Atatürk'ün Avrupa'nın yavaş yavaş yeni bir savaşa sürüklendiği, diktatörlerin pençesine düştüğü yıllarda söylemiş olduklarına kulak verelim ve değişimin nasıl olması gerektiğine karar verelim:

"Ben manevî miras olarak hiç bir ayet ve, hiç bir dogma, hiç bir donmuş ve kalıplaşmış kural bırakmıyorum. Benim manevi mirasım ilim ve akıldır. Benden sonrakiler, bizim aşmak zorunda olduğumuz çetin ve köklü zorluklar karşısında, belki gayelere tamamen eremediğimizi, fakat asla taviz vermediğimizi, akıl ve ilmi rehber edindiğimizi tasdik edeceklerdir.
Zaman süratle ilerliyor, milletlerin, toplumların, kişilerin mutluluk ve mutsuzluk anlayışları bile değişiyor. Böyle bir dünyada, asla değişmeyecek olan hükümler getirdiğini iddia etmek, aklın ve ilmin gelişimini inkâr etmek olur. Benim Türk Milleti için yapmak istediklerim ve başarmaya çalıştıklarım ortadadır. Beden sonra beni benimsemek isteyenler, bu temel mihver üzerinde akıl ve ilmin rehberliğini kabul ederlerse, manevî mirasçılarım olurlar